سیّده لاله رحیم زاده( آلاله سرخ)
خیمه می زند ؛
دوباره ،سیاه محرم ،برآستان دلم.
با دوچشم بارانی
، و لـَبی متبرک ،
به زمزمه ی یاحسین!
بادستانی گره خورده،
به ضریح زیارت عاشورا،
رخت عزا می پوشم.
گوش سرخ دلم را،
می سپارم؛
به صدای زنگ کاروانی
که آرام می گیرد،
در سینه ی دشتی بزرگ
پربلا...کربلا!
وآن روز
غروب می کند؛
دوخورشید درآسمان؛
با هفتادودو آلاله ی سرخ ...پر پر
برماتم زمین نینوا.
با طلوع یک حقیقت ماندگار؛
خون برشمشیر پیروز است...
ثمره ی این ریخته خون ها
اهتزاز بی امان
ِ
بیرق های سبز تشیع،
در قلمرو قلوب مشتاقان
برای تمام اعصار.
حلول حریتی زنده
در جسم های خفته.
باور رمز آفرینش انسان
وتفسیری بی پایان؛
بر آیه آیه های کتاب نور.
تزریق خون تازه ای در رگهای اسلام؛
برای تبلور شکوه شجاعت.
عروج نجابت،
وعطف اصالت.
بازتابی برانگیزه ماندن وبودن،
رسالت بار امانت سنگین بردوش انسان.
همنفسی؛ با تیغ و آهن وشمشیر،
هم بالینی با خون ورگ وتیر.
ترسیم گل زخمی سترگ؛
برتن تب دار اسلام.
با وضوی نماز خون
در ظهر عاشورا،
با حضور بلند وروشن.
نمازگزارانی
که هزار اذان در گلودارند.
واینک؛ من وشب و چکامه ای از خون؛
در دستانی ملتمس به دعا......
اجرکم عندالله
سلام داداش مهدی.. خوشحالم کردید. راستی کار جدیدتونم گوش کردم.. زیبا بود. هم انتخاب شعر و هم اجرا
سلام
عزاداریاتون قبول ..
مثل همیشه عالی بود ..
سلام . محبّت کردید تشریف آوردید
سلام
نت:
بسیار عالی بود
اجرتون با امام حسین (ع)
خوشحالم بعد از مدتها بروز شدید
موفق باشید
ممنونم که وقت گذاشتید و سر زدید
سلام آقارضای گل
شنیدن صدای گرمتان در کنار حسن انتخابی که در گزینش موزیک دارید همیشه برایم دلنشین و گوش نواز بوده و هست
اجرتان با مولا
----- Forwarded Message -----
من خون خدا، شکوه بِسمِ اللّهَم !
1
چون خونِ خدا، بیا مسلمان باشیم
یا حداقل، شبیه سلمان باشیم
مولا، سگ آستان نمی خواهد مَرد!
او کرده قیام، تا که " انسان " باشیم
2
من خون خدا، شکوه بسم اللهم
گوینده ی « لا اِلهَ اِلا اللهَم »
در سینه اگر محبت من داری
ارباب مخوان مرا، که عبداللهم
3
گفتی به من ارباب! خطا گفتی تو
شرمنده شدم ز دوست، تا گفتی تو
من بنده ام و مقام من جز این نیست
شرک است به بنده ای « خدا » گفتی تو
4
غافل تو ز لا اله الا اللهی
هرگز به حریم « او » نداری راهی
در وادی شرک می روی، گمراهی
در عشق، اگر شدی حسین اللهی
5
وقتی که حسین را تو " سین " می خوانی!
در تعزیه، روضه ی حزین می خوانی
یعنی که حماسه را غلط می فهمی
وقتی که ز کوه این چنین می خوانی
6
ای مرثیه خوان! گزافه گفتن کفرست
با لهجه ی دین، خرافه گفتن کفرست
اسلام دو نور عترت و قرآن است
جز این، سخنی اضافه گفتن کفرست
7
با کرب و بلا، سراب می بافی تو
یک پرسش بی جواب می بافی تو
مفهوم حسین را نمی فهمی، حیف
با خون حسین، آب می بافی تو!
8
ای مرثیه خوان! ز چشم و ابرو بگذر
از خال لب و کمند گیسو بگذر
این مرد بزک کرده! ابوفاضل نیست
تکبیر بگو! از این هیاهو بگذر
9
غافل ز کرامت مُحرّم هستیم
دلداده ی بزم سوگ و ماتم هستیم
با خنجر جهل، سر بُریدیم از عشق
ما ابن زیاد و ابن مُلجم هستیم!
10
ای مرثیه خوان! ز های و هو می گویی
از رأس بریده و گلو می گویی
از داغ اسارت و تنور و گودال
پس کی ز حسین ُسرخ رو می گویی؟!
11
ای مرثیه خوان! ز نور جانت خالی ست
از پرتو معرفت، جهانت خالی ست
این روضه نمی دهد به ما حالی چون :
از عشق و حماسه، داستانت خالی ست
12
در مرثیه ات، حسین تنها « سین » ست!
در کرب و بلا، شکسته ای غمگین ست
تو تاجر گریه ای و جای شک نیست
از تلخی سوگ، کام تو شیرین ست!
13
این روضه وضو ندارد و زیبا نیست
دنیا زده است، شیعه ی مولا نیست
این « سین » که تو خوانده ای، به قرآن سوگند!
در سوره ی سرخ ظهر عاشورا نیست
14
ای مرثیه خوان! نگاه تو زیبا نیست
چون روح تو، از تبار عاشورا نیست
گفتی سبب قیام دریا، آب است
این روضه، شناسنامه دریا نیست
15
ای مرثیه خوان! روضه غفلت کافیست
با ذکر خرافه، کسب شهرت کافیست
از خون خدا، برادر من! شرمی
با سکه ی کربلا، تجارت کافیست
16
ای مرثیه خوان! روح تو نورانی نیست
آیینه در این روضه که می خوانی نیست
بر روی حماسه می زنی سیلی تو
با دست خرافه، این مسلمانی نیست!
17
ای مرثیه خوان! کرب و بلا ماتم نیست
میراث حسین، درد و داغ و غم نیست
جان مایه ی نهضت حسینی این ست :
" هر کس که به ظلم تن دهد، آدم نیست "
18
ای مرثیه خوان! زبان عاشورا باش
هم قبله ی کاروان عاشورا باش
با لهجه ی سرخ عشق، همچون زینب
بر خیز و حماسه خوان عاشورا باش
سلام بر شما روشا گرامی... ممنونم از حضورتون و اشعار زیبایی که انتخاب کردید .. استفاده کردم. اجرتون با آقا
باسلام ....قبول باشه عزاداری هاتون
جناب فانی ارجمند ممنونم از توجه ولطف شما
خوش حال می شم سری هم به وبلاگ الاله سرخ بزنید
ممنونم از شما به خاطر سروده زیباتون..